21 Şubat 2013
Geçtiğimiz günlerde yetenek yönetimi hizmeti veren uluslararası bir kuruluşun, StepStone’nin yaptığı bir anketin sonuçları yayımlandı. Sekiz Avrupa ülkesinde 12 bin 711 çalışana sorulan ‘Şirketinizi arkadaşlarınıza önerir misiniz?’ sorusuna deneklerin yüzde 62’sinin ‘Hayır’ yanıtı vermiş olması farklı yorumlara yol açtı. Ben bu yorumların dayandığı perspektifin dışına çıkarak kendi yorumumu aktaracağım.
Deneklere göre bu yanıtın iki temel gerekçesi var: İşinde mutlu olsa da, özel hayatıyla çalışma hayatını birbirine karıştırmama arzusu (yüzde 29) ve kurumun bazı uygulamalarını beğenmemek (yüzde 33). ‘Evet, bu şirkette çalışmaktan mutluyum ve arkadaşlarıma da öneririm’ diyenler yüzde 37’yi; ‘Bu şirkette çalışmaktan memnunum, ama özel hayatımla çalışma hayatımı karıştırmamayı tercih ederim’ diyenler ise yüzde 29’u oluşturuyor. Sekiz ülke içinde, çalıştığı şirketten en çok şikâyet edenler Akdenizliler (özellikle Fransızlar ve İtalyanlar).
21. yüzyılın ilk sekiz yılına bakıldığında, çalışma dünyasında çalışanları mutsuz eden birçok sorun olduğunu gözlemleyebiliriz. Çalışma hayatı ile özel yaşam arasındaki denge, pek çok kuruluşta fiilen özel yaşamın ortadan kalkmaya başladığı sınıra kadar kaymış durumda. Çalışmadan yana ortaya çıkan bu kayma, iş yükünün ölçüyü aşması, çatışan görev talepleri, yoğun iş seyahatleriyle (vb.) kendini gösteriyor. Bunlar da işyerinde strese, depresyonu çağrıştıran tepki ve uyku bozukluğuna yol açıyor. Mutsuz çalışanların, şirketlerini arkadaş ve yakınlarına önermesi beklenemez. Çoğunlukla iş güvencesi kaygılarıyla çalıştığı kurumdan ayrılamayan mutsuz çalışanlar, arkadaşları ve yakınlarının aynı kaderi paylaşmasını tercih etmeyecektir.
BÜLENT HASDEMİR
MSEARCH INAC
2013
Diğer yazıları görmek için tıklayınız